Integracja Sensoryczna (SI)
Konsultacja - to spotkanie, podczas którego terapeuta oceni proces rozwoju integracji sensorycznej pod kątem zgłaszanego problemu, dodatkowo zwróci uwagę na ogólne funkcjonowanie sensoryczne dziecka. Punktem wyjścia jest wypełnienie formularza, które pozwoli ukierunkować obszar badania dziecka, a tym samym dopasować proponowane aktywności celem skutecznej weryfikacji zgłaszanych problemów. Konsultacja kończy się przekazaniem informacji zwrotnej rodzicowi, opiekunowi i przekazaniem zaleceń i strategii dalszego postępowania. W sytuacji, kiedy zachodzi konieczność wykonania pełnej diagnozy, spotkanie może zostać potraktowane jako pierwsze spotkanie diagnostyczne.
Diagnoza - składa się z kilku części:
- Wywiad z rodzicami – terapeuta SI zadaje pytania dotyczące przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka, przebytych chorób i innych problemów zdrowotnych
- Kwestionariusze – stanowiące dopełnienie procesu diagnostycznego
- Próby kliniczne – dziecko na prośbę terapeuty wykonuje kilka zadań, które mają na celu wykluczenie lub potwierdzenie występowania u dziecka przetrwałych odruchów, a także sprawdzenia jak wygląda jego napięcie mięśniowe, równowaga, koordynacja, płynność ruchowa ciała, planowanie motoryczne, czucie ciała (umiejętność zlokalizowania bodźca dotykowego), a także praca oczu i praca rąk
- Obserwacja kliniczna
- Obserwacja podczas swobodnej aktywności
- Podsumowanie diagnozy – rozmowa z rodzicami na temat wyników diagnozy i wniosków z nich płynących. Po podsumowaniu diagnozy terapeuta SI przedstawia rodzicom opracowany, indywidualny program terapii ich dziecka.
Terapia - polega na takim stymulowaniu układu nerwowego, aby dać mu możliwość właściwej pracy, czyli prawidłowego odbierania, przetwarzania i odpowiedzi na bodźce płynące ze środowiska i naszego ciała. Jest to terapia ruchowa i wygląda jak zabawa. Dziecko uczestniczące w terapii ma wrażenie, że kreuje zajęcia wspólnie z terapeutą. Ćwiczenia są wykonywane na specjalnym sprzęcie SI (huśtawki, konik, hamaki, helikoptery, piłki, wałki sensoryczne, deskorolki, talerze obrotowe) i są dostosowane indywidualnie do potrzeb i poziomu rozwojowego dziecka.
Metoda Terapii Integracji Sensorycznej skierowana jest do dzieci, u których obserwuje się:
- Trudności w uczeniu się, pisaniu, czytaniu (dysleksja)
- Obniżoną jakość pisma / rysunku
- Obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe
- Opóźniony rozwój motoryki dużej (są mało sprawne ruchowo, biegając często przewracają się, mają trudności z jazdą na rowerze itp.)
- Problemy z koncentracją uwagi
- Wzmożoną aktywność ruchową (hiperaktywność)
- Zbyt mała aktywność ruchowa (hipoaktywność)
- Opóźniony rozwój mowy
- Kłopoty z nabywaniem umiejętności samoobsługowych
- Nieprawidłowe rekcje na bodźce dotykowe (obcinanie paznokci, czesanie, mycie włosów, narzekanie na metki na ubraniu, chodzenie na boso), słuchowe (zatykanie uszu przy niegłośnych dźwiękach), węchowe (często narzekają, że coś śmierdzi), wzrokowe
- Niską samoocenę
- Trudności w kontaktach rówieśniczych
- Problemy z koordynacją ruchową
