Konsultacja- to spotkanie, podczas którego terapeuta oceni proces rozwoju integracji sensorycznej pod kątem zgłaszanego problemu, dodatkowo zwróci uwagę na ogólne funkcjonowanie sensoryczne dziecka. Punktem wyjścia jest wypełnienie formularza, które pozwoli ukierunkować obszar badania dziecka, a tym samym dopasować proponowane aktywności celem skutecznej weryfikacji zgłaszanych problemów. Konsultacja kończy się przekazaniem informacji zwrotnej rodzicowi i przekazaniem zaleceń i strategii dalszego postępowania. W sytuacji, kiedy zachodzi konieczność wykonania pełnej diagnozy, spotkanie może zostać potraktowane jako pierwsze spotkanie diagnostyczne.
Diagnoza- składa się z kilku części tj. wywiad z rodzicem – terapeuta SI zadaje pytania dotyczące przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka, przebytych chorób i innych problemów zdrowotnych; próby kliniczne – dziecko na prośbę terapeuty wykonuje kilka zadań, które mają na celu wykluczenie lub potwierdzenie występowania u dziecka przetrwałych odruchów, a także sprawdzenia jak wygląda jego napięcie mięśniowe, równowaga, koordynacja, płynność ruchowa ciała, planowanie motoryczne, czucie ciała (umiejętność zlokalizowania bodźca dotykowego), a także praca oczu i rąk; obserwacja klinicznej oraz podczas swobodnej aktywności.
Terapia- polega na takim stymulowaniu układu nerwowego, aby dać mu możliwość właściwej pracy, czyli prawidłowego odbierania, przetwarzania i odpowiedzi na bodźce płynące ze środowiska i naszego ciała. Jest to terapia ruchowa i wygląda jak zabawa. Dziecko uczestniczące na zajecia ma wrażenie, że kreuje je wspólnie z terapeutą. Ćwiczenia są wykonywane na specjalnym sprzęcie SI (huśtawki, konik, hamaki, helikoptery, piłki, wałki sensoryczne, deskorolki, talerze obrotowe) i są dostosowane indywidualnie do potrzeb i poziomu rozwojowego dziecka.
Terapia Integracji Sensorycznej skierowana jest do dzieci, u których obserwuje się:
